Λεονάρντο Ντα Βίντσι
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι μελέτησε το νερό τόσο ως επιστήμονας όσο και ως καλλιτέχνης. Το θεωρούσε «όχημα της φύσης» παρομοιάζοντας το ρόλο του με αυτόν που παίζει το αίμα για το σώμα μας. Θεωρούσε ότι το νερό κυκλοφορεί σύμφωνα με σαφείς κανόνες. Πέφτει ως βροχή ή χιόνι, αναβλύζει από το έδαφος και ρέει σε ποτάμια και χειμάρρους προς τη μεγάλη δεξαμενή της θάλασσας. Το νερό είναι απαραίτητο στους ανθρώπους, τα ζώα και τα φυτά, αλλά μπορεί να γίνει και το όργανο της καταστροφής τους. Η δύναμή του είναι ακατανίκητη. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι στάθηκε μάρτυρας μεγάλων καταιγίδων και πλημμυρών (ποταμός Arno το 1466 και το 1478) – ίσως γι αυτό κάποια έργα του αναφέρονται σε καταιγίδες,πλημμύρες και στο τέλος του κόσμου: “Καταιγίδα σε μια κοιλάδα των Άλπεων” (1499),“ Το Τέλος του Κόσμου” (1515). Μελέτησε διεξοδικά την κίνηση του νερού. Ίσως αυτό αποτυπώνεται και στα έργα του “Ο ηλικιωμένος με τις μελέτες του για το νερό”(1513), “Μελέτη του νερού που πέφτει σε ακίνητο νερό” (1508-9). Θεωρεί ότι το νερό “αλλάζει όπως ο καθρέπτης με τα χρώματα του αντικειμένου του, έτσι (και το νερό) αλλάζει σύμφωνα με τη φύση της περιοχής… Με το χρόνο και με το νερό όλα αλλάζουν”. “Αν το νερό μπορούσε, θα έκανε τη Γη τέλεια σφαίρα. Κατατρώγει τα βουνά και γεμίζει τις πεδιάδες.” Ως επιστήμονας σχεδίασε πολλά μηχανήματα για τον έλεγχο και την άντληση νερού.Την “αναδυόμενη Αφροδίτη μέσα από τη θάλασσα” (Φλωρεντία, 1486) εμπνεύσθηκε ο Μποτιτσέλι (Sandro Botticelli) από τη μυθολογία αλλά το έργο συνδέθηκε με μια περίοδο σημαντικών πολιτικών, καλλιτεχνικών, αισθητικών αλλαγών στην Ιταλία της Αναγέννησης. Η αίσθηση της γονιμότητας απεικονίζεται με το νερό των ωκεανών, την πηγή ζωής, ενώ η Αφροδίτη φαίνεται σα να επιπλέει πάνω από τα νερά.
